Projekt łazienki monochrom

Zakres i lokalizacja projektu

Zakresem był projekt monochromatycznej łazienki, która jest częścią apartamentu znajdującego się w stolicy Austrii – we Wiedniu.

Projekt monochromatycznej łazienki – cel

Celem projektu było stworzenie wnętrza łazienki, które pasowało by do Właścicielki – silnej, zdecydowanej i niezależnej kobiety. Gama kolorystyczna została maksymalnie zawężona i oparta na czerni i bieli. Dzięki temu projekt monochromatycznej łazienki jest tak wyrazisty i pełny kontrastów. Klienta chciała, aby wnętrze łazienki było jednocześnie kobiece. Nie było mowy o typowych zabiegach: ornamentach, słodkich barwach czy smukłych, obłych kształtach. Efekt kobiecości uzyskaliśmy poprzez zadbanie o detale – faktura płytek, wyrazista czarna lampa oraz przez zastosowanie dużej ilości luster: przy umywalce oraz przy wannie. Lustra powiększyły też optycznie przestrzeń łazienki i uwydatniły detale. Dużą rolę odegrało oświetlenie, które wydobyło nierówną strukturę białych płytek oraz piękna lampa przy lustrze i wyrafinowany kształt umywalki, stanowiące swego rodzaju biżuterię wnętrza. A biżuteria jest atrybutem kobiecości.

Inspiracja

Inspiracją do projektu był charakter miasta (Wiedeń), w którym znajduje się apartament. Miasto to cechuje się niewymuszoną elegancją bez nadmiernego przepychu. Klienta uwielbia miasto, w którym mieszka i dobrze czuje się w jego (urbanistycznych) wnętrzach. Jednak nie chciała przenieść elementów secesyjnej architektury do swojego mieszkania, lecz czerpać charakter z nowoczesnej zabudowy miasta.

Nowoczesna architektura Wiednia oparta jest na graniu bryłą, skupieniu na szlachetnych materiałach, konsekwencji rozwiązań oraz nie dodawaniu niepotrzebnych zdobień. Początek tego nurtu zapoczątkował architekt Adolf Loos, działający głównie na obszarze ówczesnych Austro-Węgier. Jego liczne realizacje można znaleźć między innymi we Wiedniu. Adolf Loos był prekursorem modernizmu – zrezygnował z secesyjnych malowideł elewacyjnych, sztukaterii, zdobień na rzecz dobrych proporcji samej bryły i wszystkich otworów umieszczonych w elewacji (drzwi i okien). Napisał też książkę pt. „Ornament i zbrodnia”, która była manifestem jego poglądów. Początkowo jego opinie spotkały się z niezrozumieniem w środowisku i pewnym odrzuceniem. Jednak modernizm nadszedł i odrzucił secesyjne rozwiązania, na rzecz bryły, czyli tego, o czym pisał Loos. Obecnie jego postulaty są mocno widoczne w kształtowaniu nowoczesnej architektury Wiednia.